1η Επέτειος του Πολυτεχνείου - Νοέμβρης 1974

 Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, τον Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών, η οποία είχε επιβάλει δικτατορία στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου του 1967, επισπεύδοντας έτσι το τέλος της.

Η Εξέγερση ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου με κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών από φοιτητές και σπουδαστές και η οποία κλιμακώθηκε σε αντιδικτατορική διαδήλωση, καθώς συνέρρευσαν χιλιάδες πολιτών και τελείωσε τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, με την εισβολή ενός τανκ στην κεντρική είσοδο του πανεπιστημιακού συγκροτήματος, οπότε εισέβαλε η αστυνομία και ο στρατός. Ακολούθησαν γεγονότα που άφησαν νεκρούς, τραυματίες και οδήγησαν πολλούς σε φυλακίσεις και βασανιστήρια. Η 17η Νοεμβρίου τιμάται έκτοτε με προσκύνημα στον τόπο της θυσίας και πορεία κάθε χρόνο στην Αθήνα. Εκδηλώσεις και πορείες γίνονται σε όλη την Ελλάδα. Στην ταινία είμαστε έναν χρόνο μετά, στην πρώτη Επέτειο της Εξέγερσης, συγκεκριμένα την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 1974, καθώς η επέτειος εορτάστηκε αργότερα λόγω των εκλογών. Την ημέρα εκείνη κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις στο χώρο του Πολυτεχνείου και πραγματοποιήθηκε η μεγάλη πορεία προς το ΕΑΤ-ΕΣΑ και την αμερικανική πρεσβεία. Βρισκόμαστε πρωί έξω από το Πολυτεχνείο στην οδό Πατησίων, όπου έχει αρχίσει να συγκεντρώνεται κόσμος. Βλέπουμε τα κάγκελα της περίφραξης γεμάτα από ανθοδέσμες, πανό με συνθήματα όπως «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Έξω από το ΝΑΤΟ», «Έξω τώρα οι Αμερικάνοι», «Ο αγώνας του Νοέμβρη συνεχίζεται» και άλλα. Ο κινηματογραφιστής έχει εισέλθει στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου και καταγράφει τα χιλιάδες στεφάνια, λουλούδια, σημειώματα, καθώς και μια πικέτα με τον στίχο του Γιάννη Ρίτσου «Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα δώσαμε ξανά τον όρκο / όρκο της νιότης, της ζωής, της λευτεριάς, όρκο του ονείρου και της πράξης». Πλάνο από τοίχο του Πολυτεχνείου με σύνθημα «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ». Κόσμος συγκεντρώνεται διαρκώς στην Πατησίων, συνεχώς προσέρχονται συλλογικότητες με στεφάνια και πανό, λευκά κεριά αναμμένα στη μνήμη όσων έπεσαν. Συγγενείς των νεκρών του Πολυτεχνείου και πολίτες όλων των ηλικιών, βαθιά συγκινημένοι αφήνουν τα δάκρυα τους να τρέξουν μπροστά στα στραπατσαρισμένα κάγκελα που κατεδάφισε το τανκ ένα χρόνο πριν. Σκίτσα, ποιήματα πιασμένα στα κάγκελα, ένας ταχυδρομικός φάκελος που γράφει «Γράμμα για τον νεκρό μας» ανάμεσα στα λουλούδια. Ένας άνθρωπος γράφει ένα σημείωμα και το κρεμάει πάνω σε άγαλμα στον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου. Γενικά πλάνα των κτιρίων του συγκροτήματος, του κεντρικού διώροφου κτιρίου Αβέρωφ και των δύο μονοώροφων της Πρυτανείας και των Καλών τεχνών που το πλαισιώνουν. Πλάνα κόσμου που περιμένει να δει την έκθεση των ντοκουμέντων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Πλάνο από πανό που γράφει: «Ο λαός δεν ξεχνά, οργανώνεται, νικά». Πανοραμικό πλάνο από τον εξώστη του κτιρίου Αβέρωφ στην πύλη, απέναντι το ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και πολυκατοικίες της Πατησίων. Ο εσωτερικός περίβολος του ιδρύματος έχει γεμίσει, νεολαίοι κουβαλούν στα χέρια τον ήρωα της αντιδικτατορικής δράσης ταγματάρχη Σπύρο Μουστακλή, ο οποίος από τα βασανιστήρια στην ΕΑΤ-ΕΣΑ έμεινε παράλυτος, αλλά δεν πρόδωσε τους συναγωνιστές του. Μέχρι το θάνατό του ο Σπύρος Μουστακλής κατέθετε στεφάνι στις επετείους του Πολυτεχνείου, κάθε χρόνο. Πυκνό πλήθος φωνάζει συνθήματα. Άνθρωποι με σηκωμένα τα χέρια σχηματίζουν το σήμα της νίκης.